Szalki Petriego to spodki wykonane ze szkła lub bezbarwnego tworzywa sztucznego. Mają dość szerokie dno i niskie boczne ściany. Z szalek o różnych średnicach tworzy się zestawy – szkiełka te to po prostu podstawka i nakrywka. Czy można je wykorzystywać w laboratorium mikrobiologicznym?
Pierwotne rozwiązanie
Szalki Petriego zostały wymyślone w 1877r przez Juliusa Richarda Petriego. Był on mikrobiologiem, więc oczywiście, początkowo szalki były wykorzystywane wyłącznie w mikrobiologii. Stąd też pewność, że szalki nadają się idealnie do hodowania mikroorganizmów, sprawdzania ich liczebności i rozpoznawania ich rodzajów.
Prosta sprawa
Podstawkę szalki Petriego należy pokryć pożywką, np. agarem. Następnie przy pomocy pipety, zakraplacza lub nawet zwykłego patyczka do uszu nakłada się na nią materiał zawierający w sobie mikroorganizmy. Szalkę Petriego zamyka się od góry częścią nakrywkową i wstawia do inkubatora. Ważne jest by zapewnić próbie warunki właściwe do rozwoju mikroorganizmów. Po określonym czasie można zaobserwować powstawanie kolonii mikroorganizmów. Później można je zliczyć lub zidentyfikować przy pomocy badania pod mikroskopem. Obiekty umieszczone w szalce można też sfotografować.
Tagi: